Çok kişi paramparça etti kalbimi
Nedenini sordum fakat, bedelini ödetmedim kimseye.
Zamana bıraktım çok şeyi
Kendisi öğrensin, tecrübe etsin diye...
Yüz çevirmedim, küsmedim
Hepimiz aynı topraktan yoğrulduk.
Çamurumuz da özümüz de, aynı özelliklere sahip!
İnsanız; küser darılır, kırılırız bir yerde...
Hata yapmaktan olabildiğince çekindim
Her suçu öncelikli olarak kendimde bildim.
Düşündükçe, pişman oldukça itildim
Ama; isteyerek de üzmedim kimseyi...
İstedim ki; konuşan bir dil,
Haykıracak bir kalp,
Sözünü esirgemeyecek bir yürek olsun!
İntikam almak yerine, iyileştirmeyi sanatkâr edinsin...
Kayıt Tarihi : 2.12.2022 03:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!