Umutlarına Şiir Sürmüş Kız

Kaç yıkım sığar bir insana?
Kaç yara, kaç veda, kaç aldanma?
Kalbinde hâlâ çocuk kalanlar
Büyüyemez...
Sadece susar zamanla.

Ben seni, en konuşulmayan yerimle sevdim.
Adını içimde her gece yeniden söyledim.
Bir dua gibi durdun dilimin ucunda,
Korktum...
Dünya duyar da incitir seni diye,
Dilimle dudağım arasında gizleye gizleye sevdim.

Şimdi küçük harfleri dilimde büyütüyorum
Ve yüreğimin en mahrem yerine koyuyorum gözlerini.
Tane tane sarıyorum saç tellerini,
Dudak kenarındaki o vahayı hayal edip
Gülüşünü çiziyorum beynimin tuvaline.

Sular mı yanıyor
Yoksa yüzüm mü?
Yüzümü hayalinden sıyırıp
Yokluğun içindeki varlığını düşünüyorum.
Usul usul kıyıya sığınan balıklar gibi
Sığınıyorum gözlerinin maviliklerine.

İçimde canlı tutmaya çalışıyorum ölü umutları.
Rüzgârın kemanın telini yalayıp geçtiği gibi
Saçların geçiyor yüreğimin tellerine, takıla takıla...
Hiçbir mavi, gözlerin olamıyor;
Hiçbir el, ellerin...
Yanağımdaki yetim dudak izlerin silinse de
Elimle dikiyorum, yüreğinin balta girmemiş ormanlarına
Sevgi tohumlarımı.

Varsın dünya kör olsun!
Ben gözlerinin gölgesinde yaşarım.
Varsın herkes gitsin!
Ben seni bir ömre sığdırırım.
Varsın bir son yazılmasın bu aşka!
Ben aşk olup dökülürüm damla damla.

Ben seni…
Bir dua kadar gizli,
Bir yemin kadar derin,
Bir mezar taşı kadar suskun,
Ve bir sonsuzluk kadar
Sahiplenerek sevdim.
Ben seni umutlarına şiir sürmüş kız(adam)gibi,
şiir şiir sevdim.
24.04.2025 15:36