Uzay konuşulmuyor, konu şimdilik erken,
Uzaylıyı da boş ver, olmuyor büyümeden…
Bizler daha çocuğuz hem kurtulamamışız,
Kıyafetler bebeksi nedense alışmışız…
Hemen hepimizde var, büyüyemeyeceğiz,
Zaten gerekli ise terk edemeyeceğiz…
Gizlediklerimizden, asmadıklarımızdan,
Mavi, pembe naylonlar, mal varlıklarımızdan…
Eskiyince üzülür atmaya kıyamayız,
Asmak büyük zevk verir, katlar ve kaldırırız…
Çocuklarımız mutlu dışarıda oynarlar,
Muşambalarla büyür, iletişim kurarlar…
Uzaylı varmış, yokmuş, bu kimin umurunda?
İnsan tam teşekküllü, çocukluk uykusunda…
(2014)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 16.2.2015 01:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!