Tövbe Kapıları Açık Şiiri - Emine Özçelik

Bir hazineye sahip olan bazen onu merak eder.
Gömdüğü yerde duruyor mu?
Kazar bakar, kontrol eder.
Oradadır.
İçi rahat geri gömer.
Ben de açıp baktım.
Gömdüğüm yerde, külleri araladım.
Duruyordu korlar.
Biraz ışığına baktım.
Örttüm külleri geri.
Örttüm üzerini.
Küllerin altında kalmalı korlar.
Sonra başımı kaldırıp dünyaya baktım.
Kilitliydi kapılar.
Paslı kulplarla...
O kapılar bana paslanmış.
Açık tövbe kapıları var...