Taş Köprü Şiiri - Yusuf Kazak

Öyle bir yürüdün ki vadilerin bağrında
Ürküp çekildi sular matemle
Ayakta kalan yalnız ihtiyar taş köprüydü
Pençeler ve kuş tüyü ayaklar taşıyan…

İyi anımsıyordu ağarmış taş köprü
Yosunların suda boğulduğu o günleri
Cömertti her şey kaygısızca
Boğulmayan aşklarını yazardı balıklar
Taş köprünün kitabelerine…

Sen geldikten sonra değişti her şey
Çekildi sular sığınaklara
Kamburlaştı taş köprü eğilip
Hüzün çekti içine balıklar
Umarsızca çırpınan solungaçlarıyla…

Öyle bir yürüdün ki ömrümün köprüsünde
Sıradağlar omuzlamış gibiydim
Gördüğüm yalnızca silik gölgelerdi
Ayın saklandığı entarinden yansıyan…

Öyle bir geçtin ki benden
Kanım saklandı damarlarıma titreyip
Taşlaştı dudaklarım kıraç topraklar gibi
Geçmez oldu suların kervanları
Ömrümün taş köprüsünden…