Taş Şiiri - Ben Özge 2

adende iki insan
ikisinin de kalbi nurdan
çiçeklere basmadan
başaklaları okşayarak
gezerlerdi cennet bahçesinde

bir gün zehirli bir ok
geçti yanlarından
sırça bir köprü olup uzandı
uçurum kenarına
iki nur bir olup aktılar
sırça köprüden kanyonlara
o nurdan elleriyle
uzandılar yasaklı dallara
kördüğüm oldu elma ağacı
iki damla gözyaşı
taş olup düştü dünyaya

ve insan her şeye
bir taşla başladı
o taş Kâbil'in elinde
hasetten mühürlü kalbiyle
işledi ilk cinayeti
Hâbil'in kanı sızınca toprağa
kıtalara ayrıldı yeryüzü
bazı yerlere kömür
bazı yerlere elmas dağıtıldı
oysa her ikisinin de aslı taş
taşları çok sevdi insanoğlu
paylaşamadı öz varlığını
ikiye bölündü

kiminin kalbi elmas kadar aydınlık
kiminin kalbi kömür gibi karaydı