Tanrının Sevmediği Çocuklar

Kapalı odalar, karanlık düşünceler gözümde dağlanırlar
Herkes üzgün, birileri düşünceli işte gerçek tragedya
Her iş doğru giderken düğümlenir bağlaçlar
Kuru kuruya bir gençlik gitti zaten hep böyle olur ya!

Diri tutmayan ne ola ama artık yoruldum
Yorulmaktan beter halde az buz duruldum
Koskoca günler gözümde dürrülmeye başlayınca
Bir anda asırlarca büyüdüm

Daha toyken erginliğe yetiştim
Tüy dökmeye başlayan bir gafile evrildim
Dişlerim daha tam düşmemiş bile olsa artık
Suni kemiklere mahsur kalmış birisiyim

Hayallerini sularda besleyen çocuk
Gençleştikçe beraber boğuldu
Bir sürü kayıp vermesine rağmen
Kaybolan sadece tanıdık şahsiyetler değil

Dünyayı terbiye eden bir terbiyeci
O kadar gizli yapıyor çok mükemmelliyetçi
Ruhumun derinliklerinde ufak bir kıpırdama
Hala umudum var ama...

Son kez eski isteklerime bir baktım
Hayatımın anlamını yitirdim
Bundan sonra mevlam bile kayıra
Hayat bizi unuttu başkalarını kayıra kayıra

Bizler tanrının sevmediği çocuklar
Yaratırken emekçi ettiği kullar
Ama biz öne çıkıp favorileri solladığımızda
Tanrı bizi attı kulvar dışına

Dediğim gibi
Bizler tanrının sevmediği çocuklar...