Suskunluğun Kül Rengi Şiiri - Mustafa Muho

Bir kelebek kondu omzuma,
renksiz…
Tıpkı içimdeki umut gibi yarım,
kanadı tutuşmuş sanki
benim gibi yanmış,
benim gibi susmuş.

Yollar uzun değil artık,
ben kısaldım…
Hani derler ya,
“adam hislerinden kaçınca büyür”
yalan.
Ben her kaçışımda biraz daha
çocuk gibi kırıldım.

Aşk mı?
Aşk dediğin lüks bende,
benim payıma hep
yanlış yüzler, doğru acılar düştü.

Ama yine de yazıyorum işte,
çünkü kalbim susunca
dilime küfür,
ruhuma şiir doluyor.j