Sukkubus Şiiri - Meta Morfoz

Beni tüketen dişi şeytan
Derimi söken, tenimi emen
Gece gibi üstümü kaplar karabasan
Yalnızım. Yok ki duyan

Kalbimin ürkütücü mahpusu
Yıldızların üstüne çöken bu pusu
Neydi alıp veremediğin deccalin çocuğu
Kalbime batırdığın bıçağın ucu

Koşun yangın var! Ya da oğlumu alacaklar
Koşun kıyamet kopuyor - ki sütlimanken matador
Koşun ölüyorum ya da bu epizod bitiyor
Bitkinliğimde artık yüreğim sendeliyor

Ama ne zaman geçti desem paranoya
Sökerdi kalbimi pervasızca
Bir de tabii utanç var sonunda
Perde bitti, boş tiyatro salonunda

İnan ki yoruluyorum incir ağacı
Bedenim bu uçurumun yamacı
Ağlıyor sessizliğinde acı acı
Görsen acil doğum sancısı

İşin bittiğinde kalanı geriye
Sen dokunma, ben nasılsa kazırım ellerimle
Alıştım artık kusup bıraktığın bu pisliğe
Ardını toplamak benim mecburiyetimde

Gidecek misin artık beni bırakıp?
Yeterince hizmet etmedim mi sana yakarıp?
Taşmadı mı kalbim bunca yıl kabarıp?
Ne olur git burdan son gülümü koparıp