İlk nerede hata yaptık
bizler gavurman çocukları
dut ağaçları gölgesinde
bulut kovalamaca oynardık
Ben dedim ki;
hele bir büyürsem,
dünyanın tüm evlerini
tüm yüzlerini insanların
görmek istiyorum
Ben dedim ki; dünyanın,
tüm ağaçlarına dokunmak
tüm nehirlerinde yıkanmak
ve tüm ellerini tutmak
istiyorum büyüdüğümde.
Sen dedin ki; sonra bana,
yağmurlu bir ikindide
kocaman bir evim olacak
bir bahçenin içinde
Kara bir tren gibi
geçti gitti zaman
ezerek çocukluğumuzu
karanlık tünellerde
kaybetti çoğumuzu
Ne ben gezebildim dünyayı
ne sen kocaman bir evin çıt kırıldım hanımı
şimdi ayrı kentlerde
başka başka özlerken
başka başka insanları
biz gavurman çocukları
dut ağaçları altında
evcilik oynardık
İlk nerede hata yaptık
düşüp dizini yaraladığın gün
o yağmurlu ikindi
yaprak bastımdı öptüğüm yarana
ilk kez gördüm gözlerini
gözlerinki ıslak
henüz dokuz yaşında
bir yıldız gibi parlayarak
dünyanın en masum sesiyle
söyledin beni sevdiğini.
16 Ağustos 2007
İstanbul – Denizli Karayolu
Kayıt Tarihi : 25.8.2007 12:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)