Soyutu Kavrayamayan Çocuk Şiiri - Ben Öz ...

her gün bir adım geri çekildim senden
ve her verilmeyen cevapta
mülga edildi eski bir şehir
zihin haritamda
sen hayal et diyorsun ya ikimizi
nasıl düş kurulur bilmiyorum ki
yüzünü görmeden

soyutu kavrayamayan bir çocuğum ben
bana ellerin gerek
dokunmalıyım inanmak için aşka
dizlerinde uyumalıyım ki
son bulsun korkularım
senin gözlerinle bakmalıyım gökyüzüne
sesini duymazsam bil ki kesilir nefesim
işte bu yüzden sen gülmelisin
ve ben "gülüşünün yankısını" saklamalıyım avuçlarımda
her akşamüstü gün batımında
yüzünü, denizde gördüğüm bir bankta
başımı omzuna yaslamalıyım
ve tek koşulu bu hayal kurmanın
yaşam hayal kırıklığından başka bir şey değil ki için'mde sen olmayınca

eksik doğan kalbimle
tutunabilmem için yaşama
kalbinden tek atımlık canlar vermelisin bana
birlikte yürüdüğümüz bu yolda
pusulası sen olmalısın kayboluşlarımın

soyutu kavrayamayan bir çocuğum ben
işte bu yüzden çok karmaşık zihin haritam
seni bulabilmem için
çakıl taşlarının değdiğini hissetmeliyim ayaklarıma
ve parmak uçlarımı şahit tutmalıyım varlığına
işte bu yüzden sevemedim yokluğunu hiçbir şeyin
çok üşüdüm, yabancılıktan
hep üşüdüm anlaşılmadığımda
ve şimdi sen
şu üşüten sensizliği alıp başımdan
iki sıcak çay söylemelisin yalnızlığımıza
ne olmuş erkenden çöktüyse göz bebeklerime seni sevmenin yorgunluğu
bekle yanıbaşımda, gitme benden
ve uyandırma beni
seni gördüğüm o rüyadan
tıpkı siyah beyaz filmlerdeki gibi
üzerine kokun sinmiş hırkanla usulca
ört üzerimi
soyutu kavrayamayan bir çocuğum ben
işte bu yüzden hiç tanıyamadım kendimi
eksik doğan kalbimi koyayım da avuçlarına
bari sen anlat beni bana.