Bir dua tuttu.
Duanın konusu duası tutanın karşısına iki kere çıktı.
Dua yerine fala danışmak istedi. Fal doğrusunu söyledi. Anlamadı.
Göründü ve uzaklaştı.
Fal sır adına konuştu.
Onlar çok mutlu dedi.
Sizi mutsuz etmek onları mutlu ediyor dedi.
Duası tutan ettiği duaya layık olmadığını dile getirdi.
Kendi iç hesaplaşması henüz bitmiş değildi.
Negatif şeytani bir tam dolum nefis kendini dua ettiği kendisi ile tanıştırmaya gücü yetmedi.
Onu da sahaya süren bir sır vardı.
Nereden bilsin.
Karşısında tam dolum insani bir nefis ona bir deneme yaptı.
O da ne ki dedi.
İyilik dedi. İyiliğin adı.
Gün gelir kendi iç hesaplaşma biter tam dolum insani bir nefis olur.
Fala değil duasına layık olur.
Sonrasını kim bilebilir?
Deprem (23 Nisan 2025 & İstanbul) mutsuz eden mutluluğa ölümü hatırlatır. Mutsuz ettiğine ölüyorum diye dört elle sarılır.
Bu sırda bir gün çözülür.
Önder Karaçay
Kayıt Tarihi : 24.4.2025 15:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
♾️Türk ♾️
-Niye mutsuz ettim, değer mi "ölüm bu kadar yakın iken?", diye...
Bence demez
Ders falan da olmaz o "doymak bilmeyen nefis sahipleri!"
Göreceğiz,
Depremden sonra, değişen ne!
Fal, açık etti mi, etmedi mi, niyetleri...
Tebrikler Önder Kardeşim...
TÜM YORUMLAR (1)