Hoyrattı akşamüstleri daima,¹
kararmış tahta masamızda
bir şişe şarap dururken.²
Geceleri ise,
bir ses bölüyordu uykumuzu.³
Üstelik,
en güzel günlerimizde bizi
sebepsiz bir keder alıyordu.⁴
Denizlerin hasreti ise
denizler kadar derinleşiyordu ⁵
günden güne.
Ve biliyorduk;
Bir insanı sevmekle başlayacaktı herşey. ⁶
Bu yüzden O BELDE’yi ⁷ bulmak üzere
ağzımızda şarkılıktan çıkmış iniltilerle ⁸
yollara düştük.
Dağ, taş demedik;
gün batmadan ilerledik.⁸
Başımız dağ,
saçlarımız kardı,
ve deli rüzgârlarımız vardı.⁹
Ve ağır ağır çıkmaya başladık
bu merdivenlerden.¹⁰
Bazen kimsesiz bir sokak ortasında
ardımıza bakmadan yürüyorduk.¹¹
Bazen aheste çekerken kürekleri ¹²
mehtabı sularda sürüklüyorduk. ¹³
Dereleri yoldaşımız,
dağları omuzdaşımız bilip ¹⁴
geçtik 1946 sonbaharlarından,
zeytin ağaçlarının arkasından. ¹⁵
Geçtik buğday tarlaları
ve ceviz ağaçlarından yoksun köylerden. ¹⁶
Ve geçti günler haftalar... ¹⁷
Zamansa,
sanki bir rüzgâr
ve bir su gibi akıyordu. ¹⁷
Bizse bir nefes dinlenmeden
yıllarca ona koşuyorduk. ¹⁸
Çünkü biliyorduk;
yeşil penceresinden bir gül atsa bize
ışıklarla dolacaktı kalbimizin içi. ¹⁹
Çünkü biliyorduk;
bir ruh o derin bahçede bir defa yaşarsa
sevmekteki efsunu duyacaktı her nefesiyle. ²⁰
Ama hep bu güzel havalar
mahvediyordu bizi. ²¹
Oysa biz yanyana uzanacaktık
ıslak çimenlerin üzerine. ²²
Ve o,
başını göğsümüze yaslayacaktı. ²³
Şuraya denizi çizecektik,
suları mavilere boyayacaktık. ²⁴
Ve bir uykuyu cananla
beraber uyuyacaktık. ²⁰
Ama solgun ve ılık ayışığı
inmiyordu bir türlü denize. ²⁵
Yine de başımızı öne eğmedik,
aldırmadık, aldırmadık. ²⁶
Ama solgun ve ılık ayışığı
inmiyordu nedense denize. ²⁵
Bahçesinde ebruliii
hanımeli açan evleri göremedik. ²⁷
Onun saçlarını bir gün güllerle,
bir gün menekşelerle öremedik. ¹⁸
Biz kime mecburduk
bilemedik, bulamadık. ²⁸
Ve maalesef aşamadık sevgi duvarını. ²⁹
Biliyorduk bir yer vardı,
herşeyi söylemek mümkündü,
epeyce de yaklaşmıştık,
duyuyorduk,
ama anlatamıyorduk. ³⁰
Çünkü hiçkimse, kum nedir bilmiyordu. ³¹
Çünkü hiçkimse, kum nedir bilmiyordu. ³¹
Gizli bahçemizde açan çiçeklere gelince,
onları vermeye az bulmadık,
vakit de vardı epeyce. ³²
Lâkin
onları kimse elimizden almadı.
Yahut vereceğimiz kimse olmadı. ³²
¹Ahmet Muhip Dranas ; Olvido
²Ümit Yaşar Oğuzcan; İspanyol Meyhanesi
³Ahmet Kutsi Tecer; Nerdesin
⁴Sabahattin Ali; Melankoli
⁵Necip Fazıl Kısakürek; Takvimdeki Deniz
⁶Sait Faik Abasıyanık; Bir İnsanı Sevmekle Başlayacak Herşey
⁷Ahmet Haşim; O Belde
⁸Faruk Nafiz Çamlıbel; Hayat
⁹Sabahattin Ali ; Dağlar
¹⁰Ahmet Haşim ; Merdiven
¹¹Necip Fazıl Kısakürek; Kaldırımlar
¹²Yahya Kemal Beyatlı ; Gezinti
¹³Yahya Kemal Beyatlı ; Gece
¹⁴Necip Fazıl Kısakürek ; Şehirlerin Dışından
¹⁵Bedri Rahmi Eyüboğlu; Sitem
¹⁶Cahit Külebi; Hikâye
¹⁷Enis Behiç Koryürek; Hatıra
¹⁸Faruk Nafiz Çamlıbel ; Beşikten Mezara Kadar
¹⁹Ahmet Muhip Dranas ; Serenad
²⁰Yahya Kemal Beyatlı; Vuslat
²¹Orhan Veli Kanık; Güzel Havalar
²²Ataol Behramoğlu; Bu Aşk Burada Biter
²³Sabahattin Ali ; Çocuklar Gibi
²⁴İlhan Demiraslan; Denizi Çizmek
²⁵Halit Fahri Ozansoy; Denizde Ay
²⁶Sabahattin Ali ; Mahpushane Türküsü
²⁷Nazım Hikmet Ran ; Mavi Gözlü Dev, Minnacık Kadın ve Hanımelleri
²⁸Attilâ İlhan; Ben Sana Mecburum
²⁹Can Yücel; Sevgi Duvarı
³⁰Orhan Veli Kanık ; Anlatamıyorum
³¹Ümit Yaşar Oğuzcan; Kum
³²Behçet Necatigil; Sevgilerde
Kayıt Tarihi : 31.12.2019 07:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!