Ben — her şiirde biraz daha eksilen,
biraz daha çoğalan bir adamım.
Adım Umut Engin Deniz (UNLBBCN)
Bu sayfalarda ne yalnızca bir şairin kalemi,
ne yalnızca bir adamın acıları,
ne de sadece aşkın izdüşümleri var…
Bu kitap; çocukken toprağa düşen ilk cemreden,
Taksim meydanında saat onikide ağlayan kadından,
Beşiktaş’ta çöp karıştıran bir çingeneden,
ve en çok da adı unutulmuş ama acısı baki kalan yüzlerden doğdu.
Hayat bana bolca hüzün, az biraz huzur verdi.
Kimi zaman rakı masasında bir dostun suskunluğunda,
kimi zaman Darülaceze’nin penceresinden sarkan bir çift gözde buldum şiiri.
Aşk geldi, devirdi;
ölüm geçti, iz bıraktı;
toplum konuştu, ben sustum — şiir konuştu benim yerime.
Bu kitabı okuyan herkese bir dostluk borcum var.
Çünkü her mısra, bir paylaşmanın, bir tanıklığın izidir.
Bu kelimeler sizi bulduysa,
demek ki aynı karanlıkta yürümüşüz;
ve belki aynı kırmızı karanfili koklamışız…
Hoş geldiniz.
Umut Engin Deniz
Umut Engin Deniz
Kayıt Tarihi : 19.7.2025 20:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!