Seyfeddin Karahocagil Şiirleri - Şair Se ...

Yaratan esrarının üstüne çekmiş perde
Kızım senin her yanın neden hep ortayerde
Sırtından geçinenler 'yıldız yaptık' diyorlar
Çöplüklere düşersin güzelliğin giderde...

Dönüyor kıvrılıyor şakşakları duyunca

Gereğince her sözü koyup yerli yerine,
Ne ustadır o eller, mühre mühür kazıyor.
Sen; onun destanını bir kâğıt üzerine,
Oda mavi göklere seninkini yazıyor.

***

Pişman olup geçmişteki günlere, 'ah! ' demek,
'Yarabbi sen affet, işlediğim günah' demek,
Bilerek kusurunu, Rahman'a bel bağlayıp,
Halleder her güçlüğü, yürekten 'Allah' demek...

Allah için severiz, yazarız Allah için
Kırılsın da kalemim yazmasın günah için...

Affetsin yüce Rabbim nice gaflet içinde
Ne nağmeler döktürdük bir ufak eyvah için..

O geceler ki..
Ellerimize kınalar yaktığımız
Çocukluk hayallerimizin
Doyumsuz güzellikleriyle kucak kucağa
Sevinç dolu yüreklerle uyurduk

Yürek, o yürektir ki: çarpışı hep 'H A K' olsun.
O, ne güzel ölüm ki: örtüsü, Bayrak olsun.

Yaşamak,ona derim: Dünya ile beraber,
Velev ki: Fani vücûd, çürüsün, toprak olsun.

Yıklınca koca çınar
Tüm dalları köksüz kaldı.
Alim etti terki diyar
Kitapları öksüz kaldı.
.............................

Ağız bozuk söz küfür
Üfür arslanım üfür
Bir siyaset rüzgârı
Esiyor füfür püfür.....
--

Bir köklü ağacı baltalamışlar
Dibinde boy atmış cılız kamışlar.

Yerde koca gövde dalı yaprağı,
Altındaki toprak onun toprağı.

Bir hışırtı başlar dallar üstünde
Yayılır saklanan son acı haber
O yana bu yana ağlıyor gibi
Sallanır dururken yaslı ağaçlar

Uluyan rüzgarın o korkunç sesi