Sevgili Özbek Şiirleri - Şair Sevgili Özbek

Sevginin tanımına geçmeden evvel, Dale Carnegie’den severek okuduğum bir hikayeyi birlikte okuyalım.

Rüzgâr bir gün Güneş'e, kendisinin ondan daha güçlü olduğunu ileri sürdü ve bu savını kolaylıkla kanıtlayabileceğini söyledi. 'Şuradaki yaşlı adamı görüyor musun? ' dedi. 'Kuvvetlice estiğimde onun sırtındaki paltoyu, senden daha çabuk söküp, alabilirim. 'Güneş, rüzgârın bu sözlerini duyunca onunla yarışa girmeyi kabul etti ve bir bulutun arkasına çekilerek, rüzgârın yapacaklarını seyretmeye hazırlandı. Meydanın kendisine kaldığını gören rüzgâr, bir fırtına gücüyle esmeye başladı. Fakat şiddetini arttırdıkça, yaşlı adam da paltosuna o kadar daha sıkı sarıldı. Rüzgâr, bu işi başaramayacağını anlayınca yarışı bırakmak zorunda kaldı. Onun tüm yaptıklarını bulutun arkasından izleyen Güneş, rüzgârın yarıştan vazgeçmesi üzerine, bulutun arkasından sıyrıldı ve büyük bir sevecenlikle yaşlı adama bakarak, ona tüm içtenliğiyle sımsıcak bir biçimde gülümsemeye başladı.

Güneş'in sıcaklığını giderek arttırması karşısında yaşlı adamın yüzünde bir rahatlama ifadesi belirdi. Sırtından paltosunu çıkardı ve arkasındaki tümseğe yaslanarak, Güneş'in karşısında keyifle uzandı. Güneş, daha güçlü olduğunun bu kanıtı karşısında rüzgâra bir de şu öğütte bulundu: sevgi ve dostluk her yerde ve her zaman kabalık ve zorbalıktan daha güçlüdür.'

Doğru diye bir şey yoktur. Hayat yanlışlar üzerine kurulmuştur ve bu yanlışlar çizgisinde doğruyu insanın kendisi bulur.

Çünkü,

İnsan, fikirden ibaret olan ve düşünendir.

Zamanı yıllarla tartmak
İşe yaramaz kimi vakit
Hatta çoğu zaman kendiyle bile...
Yaşanır, geçer gider,
Geçmez sandıkların bile..

Karanlığında
Bir başıma odamın
Duvarlarına
Korkuluk çiziyorum
Çiviliyorum
Ötesinde ki beni

Hayat telaşından bakmak biz bize
Yok olan günlerin kederi dize
Dizmeden hüzünü karası göze
Yazıldı akına süzüldük baba

Geçen hazirandı, güneşli Kars havasının ardından, çayları yudumlarken, sohbet ediyorduk seninle. Bana şiir okumanı istemiştim ve sen, aşık Şenlik’ten dörtlükler okumaya başlamıştın. Ben kamaraya almıştım seni. Okuduğun şiir, baba ile oğul ilişkisini anlatıyordu hatırladın mı? Konusuna hepimiz gülüşmüştük.

…………..À mon fils

C’était un jeudi, au mois de Mai
Le trente et un exactement
Que s’ouvrit au printemps
Une fleur vermeille un œillet de 84

Takvimlerde sakladığımız mevsimler
Uzun bir telaşın dalgınlığında
Gün görmeden koparılan yapraklar gibi
Geçen ömrümüzün farkına vardık mı baba

Alınan her nefes

Kerbelâ vakası üzerine bildiklerim tarih kitaplarından ve çocukken ailemden aldığım bilgilerle sınırlı kalmıştı. Ve bize o vakit anlatılanlar, yalnızca Hazreti Hüseyin’e ağlamak içindi. Göz yaşlarımızı akıtırken o çocuksu yüreklerimizle, zulmün ciddiyetini anlıyorduk. Fakat Aşkın Şehidi (Kerbelâ) kitabını okurken, bir bir canlandı o zulmün kapalı sahneleri gözümde! Her şey daha bir aşikârdı ben de! Aklım şaştı okudukça ve o anları orada yaşar gibi, yüreğim derinden yandı. İmam Hüseyin ve onun yoluna kendilerini adayan yoldaşlarına yapılan zulümler yüreğimi bir başka sızlattı… Dedesinin torunu, babasının oğluydu… Kerbelâ’ydı. Orada yaşam, kan ve gözyaşıydı ve susuzluktu…

« And’olsun güneşe ve yükselen aydınlığına! Ve onu izleyen aya. Onu ortaya çıkarttığında gündüze ve onu sarıp örttüğünde geceye! And’olsun nefse ve ona bir düzen içinde biçim verene! »

« Işığını hakîkat’ten alıp ona yönelen ve ondan sonra insanı aydınlatan ay, insandaki kalbin nışanıydı. »

Bir mayısı anlatmaya gerek var mı bilmiyorum.
Senelerdir, bir mayısları sıcak sıcak, bir kaç gün kala tüm stresiyle,
Acaba nasıl geçecek, diye korkularla yaşıyoruz.
***
1880 yıllarında ki insan dışı yaşam koşullarının giderilmesi için ortaya çıkan
bu insanlık davasının günümüze ne getirdiğine veya neyi değiştirdiğine

Sevdalı masallarda gönül
Tufan yalnızlığının tesellisini ararken
Bölünüyor aciz akrep hüzünler
Saatler yelkovan îmlasında

Aşk