Sevgi Limanı ( Kenan-nisan ortak şiiri)

Gecenin serinliğinde düştüm gönlünün ayazına,
Isıtır mısın sensizlikten üşümüş yüreğimi
Ateş böcekleri gibi parlar mısın gecelerimde
Bir çiçeğin tohumdan açmış filizleri var ellerinde
Bir seni söbeliyorum, bir kendimi
Aşk sarmış yolumu hangi deminde vursam saza,
Büyük bir aşk çıkıyor, nağmelerini yolluyorum sana
Ay geceye düştüğünde,
Yakamozlar kıyıma vurduğunda,
Nehirler sen gibi sevgiyle çağladığında
Yağmur damlaları kentimi ıslattığında,
Ses ver sevgi limanından!
Demir atayım kalbine, rotamız aşk olsun!
Bitmeyecek sevgimizi yüklenelim sırtımıza,
Her yer sen dolsun
Korkma! Ayaz olmaz gönlüm sana
Öyle yanarken sevdanla
Bunu bil, tükenmez asla
Taşı deler pınar olurum, coşarım
Sadece senin gönlüne akar sevgi limanımıza
Senin sevdandır benim varlığım
Kalbimi, bedenimi, tenimle seninle tanımışım
Kendime bile yenilmişim, sevgindir sebebim!
Dönmüşüm yüzümü, seni bilirim
Yerimdir benim, sevgi limanı diye bildiğim tek yerim
Korku, tasa, unutmak yakışmaz o limana
Ulaşamaz, varamaz yakınına bile asla
Deliler kadar cesurum!
Sevdamla kuvvet bulurum
Yerim, benliğim, mekanım, sevdam olmuşsun
Sığınağımsın sen benim olmuşsun sevgi limanım!

Kenan Güç-Nisan Yağmuru 35