Filistin'e Şiiri - Ahmet Ulusoy

Bir zamanlar huzuru soluklayan o belde,
Şimdi zulmün yatağı, kan gözyaşı her yerde.
Mukaddes mekânlara şahitlik eden zaman,
İnsanlığa dargındır, aktığı her lahza ve an.

Sokaklar girdap gibi yutarken mazlumları,
Zalim sırtlan gülüşle kin kusuyor etrafa,
Analar bîçaredir, dağdan büyük gamları,
Merhamet de ne demek? kaldırıldı üst rafa.

Seyirci kaldı alem bu mâküs mezalime,
Akıtılan gözyaşı, timsah gözyaşı artık,
Yapmacıktan üzüntü, sahte yüzlü kelime,
Zulüm idraki aştı, anlayamadı mantık.

Haykırışlar ayyuka çıkmakta günden güne,
Feryatlar ahüzarlar inletiyor semayı,
Tarih acze hapsoldu, bakılmıyor hiç düne,
Ne zaman gerilecek yüreklerin bu yayı?

O masum bakışlarda gizlenen hürriyet mi?
Yoksa sevgiye özlem, huzura bir niyet mi?
Belki intikam dolu kem gözlere bir nazar,
Belki zalimin sonu, Gayretullah’a mezar.

Ey insan! zulmedene, zalime fırsat verme,
Mazlum'a şefkat eyle, düşmana rahat verme,
Kötülüklere karşı iyilikle gayret et,
Mazluma sığınak ol, ona merhamet et.

Gecenin mahreminden uzanan bir el gibi,
Sabahın şafağına muştulanan ışık ol.
Enginlere sığmayan deryada bir sel gibi,
Yık bütün duvarları, garibe yaklaşık ol.