Sensizlik Şiiri - Kubilay Albayrak

Gelsen de hiç gitmesen
Her gün sensizlikte boğuluyorum
Her dakika bir gemi batıyor gözlerinde
Gülüşün kurtarıyor mürettebatı
Sensizliği en iyi ben tanırım

Kayboluyor yıldızlar
Ve dünyam kararıyor
Bir çiçek açıyor toprağımda
Bir hayalim soluyor
Kokunu en iyi ben tanırım

Sen gittin ya hiç doğmadı güneşim
Etrafımda kara bulutlar
Üzerime yağıyor gündüz gece
Tenine değen yağmur ne şanslı
Dokunuşunu en iyi ben tanırım

Sonbahardı hiç unutmam
Öyle güzel bakmıştın gözlerime
O ağacın altındaki yapraklar gibi
Biraz kırgınsın sanki
Bakışını en iyi ben tanırım

Her şeye rağmen güneş doğuyor yeniden
Bir gün daha bitiyor
Sen gelmiyorsun
Güz renginde gün doğarken
Hasretini en iyi ben tanırım