Dokundu usta, seçilmiş harfler ile kâğıda,
Bir nefes verdi, sonra bir nefes daha…
İçine çekti bir solukta yalnızlığı…
Kâğıt can buldu,
Sobelendi heceler.
Günler, aylar, yıllar hesaba dâhil değildi.
Ömür biçilmemişti sevmelere
Ve hiç yazılmamıştı bu cümleler ile…
''Sevmek'' yasaklı bir kelime!
Usta, ''Sevişmek'' yazdı, gecelerce…
Tek beden oluştu zihninde,
Kuytu karanlık bir köşede,
Dokundu kâğıdın en körpe yerine!
Şiire dönüştü yazılar kendince,
Aşk, alev alev yandı tenlerde,
Sözler yetmedi o betimlemeye.
Usta söylüyor, kalem oynuyordu,
Yüzyıllık çam, kâğıttı masada bekliyordu.
Beklenen an gelmişti, artık vakit tamamdı.
Bittiğinde dizeler, sözler anlam kazandı;
''Gün tükendiğinde'' dedi.
''Bittiğinde saatler telaşlı''
''Gündüzün yerini gece aldığında''
''Bir gül en içten gülüşle''
''Düşün ki,''
''Bir çift yıldız gökyüzünde''
''O en içten,''
''O en parlak,''
''O en sevgili,''
''Seninleyim! ''
Arzu TETİK (DELİKTAŞ)
Kayıt Tarihi : 14.2.2013 23:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)