Son dokunuşumda sana
Biliyorum İçinden haykırdın gitme kal diye
Diyemedimki sana seni seviyorum diye
Bir lafı söylemeyi beceremedim
Meğer dünyanın en zor kelimesiymiş
Seni seviyorum diyebilmek
Öyle bir kelimeki
Bazen hüzünlendiren
Bazen duygulandıran
Bazende çocuk gibi sevindiren
Ama ben beceremedim
Seni seviyorum diyemedim
Sırf bu yüzden atıcam kendimi ölümlere
Vurucam gecelere
Affet beni
Sana layık olamadım
Bir seni seviyorum diyebilmeyi bile beceremedim
Sana nasıl bir aşk ve nasıl bir kalp verebilirim
Yüzüne bakmaya utandığım
Sesini duyduğumda yüreğimin bir köşesinde heycanla attığın
Gülümsediğin vakit benim hayatım oluyordun
Sevgi,aşk.zulüm,acılar
Bizim kaderimiz olmuş
Ağlama ne olur
Yüzün hep dik
Kalbin yeni aşklara koşsun
Şimdi sevgi ve aşk senin
Zulümler ve acılar benim kalbime dolsun
Kayıt Tarihi : 29.7.2005 13:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!