Senden sonra Şiiri - Eymen Özgüven

Senden sonra karanlığım,
Sanki ayıklanmış yüreğim,
Şu koca dünyanın içinden.
Ne arayan var,ne de soran
Senle dolu zihnim dışında,
Şu yalnız ve naçiz benliğimi.
Bir düşünen dahi yok,
Şu garibe ne olur diye ,
Bu deli saçması dünyada.

Her an fırtınalı denizim,
Dinmek bilmiyor.
Yalnızlık gemimin dümeni,
Kontrolümden çıktı,
Dev bir hüsran kayalığına,
Doğru,hızla sürükleniyor,
Anılarından tayfam,
Çığlık çığlığa etrafımda ,
Çaresizlik içinde fırdönüyor.
Kemiklerimde hissediyorum,
Senin tarafından gelen,
Hırçın ve şefkatli rüzgarları.
Duyuyorum ta iliklerimde,
Sensizliğin şarkısını.
Varmasada dilim söylemeye,
Eşlik ediyorum bu şarkıya,
Kanlı gözyaşlarımla.

Şu çaresizlik denizinin ortasında,
Bulamıyorum hiç bir kelime,
Sana olan özlemimi anlatmaya.
Yazamıyorum hiç bir kağıda,
Adından başkasını.
Kurtulamıyorum mazinden,
Ne zaman önüme bakayım desem,
Yine sen çıkıyorsun karşıma.
Her ne kadar artık vazgeç desende,
O soğuk eylül akşamında,bana,
Bir türlü vazgeçemiyorum senden.
Adeta mühürlenmişsin kalbime,
Öyle kolayca söküp atamıyorum seni,
Nedendir bilmem,
Seni sanki ayırsam ruhumdan,
Ölecekmişim gibi hissediyorum.

Sana olan aşkım bu şiir gibi,
Bir türlü son noktayı koyamıyorum.
Sürekli virgüllerle destekliyorum,
Hiç bitmesin diye,
Gerçi son noktayı koysamda
Değişmez ya,hiç bir şey bende
Nereye gitsen gene o yöne çevrilir
Sensiz,naçiz kalan bu bedenimde.