Senin çok sevdiğin bir kafe vardı
Türk kahvesi içerdik orda
Senden sonra gidip oturdum cam kenarındaki masaya
Çok severdin o köşeyi
Masanın üzerindeki fesleğenle senden konuştuk
Epey özlemiş seni
Sonra hafif bir rüzgâr esti, açık kalan pencereden
Kokun gelmesin mi
Bak şimdi durduk yere hasret doldu sol yanıma
Garsona rica ettim sağ olsun kapattı pencereyi
İnsan bir türlü alışamıyor yokluğuna
Buralar sensiz dört duvar
Renklerin kıymetini bilmiyorlar sevgilim
Kayıt Tarihi : 27.11.2020 14:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!