Sen Ve Yalnız Sen Şiiri - Selçuk Danişmant

Gülmedi yüzüm,kaybettim gülüm
Takatim kalmadı,yürüyemedim
Bakışların hala aklımda
Sen yoksun ne sağımda nede solumda

Yüreğim korunda yanarken
Sen sapladın böğrüme dikenini
Ben gülüm dedim
Sen dikenini gösterdin

Hiç bir şey söylemeden
Yüzüme bile bakmadan
Bi hoş geldin bile demeden
Bi hoşçakala mahkum bıraktın beni

Bu kadar basitmiydi yaşadıklarımız
Bu kadar mı değersizdim gözünde
Ben yanarken senle
Vurdun çıktın kapıyı,kurtuldum senden dercesine

Sen o kapıyı vurup çıktığında
Bakmadın bile arkandaki enkaza
Yıkılmışlığa vefasızlığa
Bıraktığın adama …

Dedin ki bırak beni
Dedin ki unut beni
Ben nasıl unuturum
Yanındayken bile özlerken seni…

Sanırmısın ben bu kadar vefasızım
Bir kere seviyorum dedim
Sanırmısın bu kadar kötüyüm
Gidip başkasını seveyim…

Hem hangi kadın benzerki güle
Hemde periye
Seveyim başkasını
Var mı söyle,

Söyle bana,gidip bulup getireyim
Gözü sana benzesin
O gülerken benim gözlerimin içi gülsün
Var mı söyle…

Her gece rüyamda sen
Yatarken kalkarken aklımda sen
Gezerken sen
İçtiğim suda yine sen

Bir gülsen bir görsem
Bir gelsen bir içime çeksem
Son kez sarılsam,
Sonra ölsem
İnan hiç gam yemem…