Sen ve ben
Ayrı dünyalarda atan iki yürek
İki farklı şehirde
Güneşin doğuşunu izliyoruz
Ne kokunu biliyorum
Ne de teninin sıcaklığını
Sadece kalbini görüyorum
Seni görmeden seviyorum
Sen ve ben
Çok farklı yaşıyoruz
Biz sustuk artık
Yüreklerimiz konuşuyor
Gökyüzü sevdamıza ağlıyor
Kaldırım taşlarından sızıyor
Toprağa karışıyor
Toprak aşk kokuyor
Kar taneleri savruluyor
Ağaç dallarına tutunuyor
Toprağa düşmemek için
Yüreğimiz üşümesin diye
Mevsimler değişiyor
Rüzgar sesleniyor penceremden
Onsuz geçti bir yıl daha
Her yaprak düştüğünde
Bir damla sevda düşüyor içime
İzliyorum hüzünle güzü
Biz sustuk artık
Yüreklerimiz konuşuyor
Sanki onu duyuyor mısralar
Yazdıkça seni yaşatıyor
Yaşadıkça diniyor sızısı
Can sızısı gönül sızısı
Sen oluyor satırlarda
Biz anılıyoruz dillerde
Biz sustuk artık
Yüreklerimiz konuşuyor
Kayıt Tarihi : 13.1.2015 22:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Öyle ya,iki ayrı şehir iki ayrı insan ama hissettikleri duyguları aynı,üstelik aynı anda güneşin doğuşunu izleyebiliyorlar,bu öyle bir aşkı ki görmeden seviyorlar yani hiç dokunmadan hiç onu hissetmeden,sadece onun yüreğini görerek seviyorlar birbirlerini,
Ama her sevdada olduğu gibi,yine ayrılık yine bir kavuşamama hali ve tüm bunlara ağlayan bir gökyüzü,artık her yağan kar onlar için yağıyor,her yere düşen tohum onların aşkı için yeşeriyor,her anı her alanı aşk hengamesi sarıyor adeta...artık her konuşan onları ve aşklarını konuşuyorlar,artık geçen her zaman daha çok acı ve ızdırap vermektedir onlara
Ve nihayet onlar susuyor,ama yürekleri konuşuyor onların,her ne kadar dili olmsada yüreklerin,susarak konuşuyorlar,yürekleri
Oldukça güzel gir şiir okudum Gönül hanım,kaleminiz daim yolunuz açık olsun
kutluyorum tebrikler Syn Gönül hanım.
TÜM YORUMLAR (7)