Sen miydin? Şiiri - Celalettin Tokmak

Sen miydin yüreğimi velveleye getiren
Sen miydin bir gecede benliğimi bitiren

Yapraktaki katrecik, gökte bulut sen miydin
Yıllardır aradığım büyük umut sen miydin

Sen miydin bir boşlukta alıpta beni benden
Kuzgun gibi çıkaran zirvelere aniden?
Sen miydin gök yüzünde perde perde gördüğüm
"Merhemimdir" diyerek her yanıma sürdüğüm?
Sen miydin yağmurladan reşhaları toplayan
Gözlerimin içine gözlerini saplayan.

Sen miydin bükülen vav, sen miydin dimdik elif
Sen miydin o süzülen karşımda zarif zarif

Sessizliği hırçınca parçalayan sen miydin
"Alın yazımsın" diye çabalayan sen miydin?

Sen miydin bir yazılan karderimin peşinde
Koşupta bana gelen kamerin on beşinde
Sen miydin rüzgarların eksilmeyen sedâsı
Vaveylâlı ruhumun kesilmeyen nidâsı
Sen miydin yıllarımın çözülen kördüğümü
O an gördün mü bilmem, sende ki gördüğümü

Sen miydin dizginleri alıp iki eline
Sen miydin usul usul sarıldığım beline.

Gözlerini süzerek duran sessiz sen miydin?
Ayucuma uzanan o nefessiz sen miydin?

Sen miydin ismi olan ecelerin tâcında
Gonca gonca gül açan gönlümün yamacında
Sen miydin dudağında aradığım buseyi
Ruhundaki imbikten doldurduğum kaseyi.
Sen miydin yüreğimi özgür bırakan kafes
Musikinin ruhumda söze döndüğü nefes

Sen miydin son fasılda ellerini tuttuğum
Ellerini tutunca her şeyi unuttuğum.

11 Mayıs 2020 Sivas