Göremezsem gözlerinde mütebessim aksimi,
Bil ki, o dem çok yaşamam, bülbül-ü lâl olurum.
Dokunmazsam gül tenine, tadamazsam sihrini.
Bil ki, o ben “ben” olamam, zakkum u bal olurum.
Yok, hayır... Susmalı artık; konuştukça batıyorum.
Ne kuvvetli müddeiyim, ne tanıklık yapıyorum.
Hüküm yine firakındır, ben bu hükmü tanıyorum.
Kırsan kalemim alınmam, o an mahkûm olurum.
Sen kendi hayaletini, şu gözlerden görmelisin.
Şu gözler ki, ışığındır... Seni onlar gösterirler.
Sen ayinende değil; seni “ben”de sevmelisin.
Aynalar kusuru görür, seni çirkin resmederler.
Kayıt Tarihi : 25.9.2010 17:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!