Sen Hep Eylül Kalacaksın

Sen hep eylül kalacaksın
Nasıl ki beni bırakıp gittiğin Eylül’dü
Sen en baştan sonbahar kalacaksın

Aşkın güneşi değmeyecek
Yazlarda tenine
Sevinci olmayacak
Baharda sevişmelerin
Sen daima Eylül kalacaksın

Adın Eylül adın ayrılık kalacak
Her aşk seni hüzünlerde anacak
Ben dönüp bakmayacağım ardıma
Aşk yüzüne bakmayacak
Dökülen yaprakların yalnız sararacak

Bir kayalık gibi sinsice bekleyeceksin
Yollarını açık denizde masum aşkların
Acemi aşk kaptanlarının son durağı belki de
Bu aşkın battığı yerde çok sevda batıracaksın
Sen bende daima Eylül kalacaksın

Biliyorum ne desem inadına ağlamayacaksın
Bilirim yürekli duruşunu ve kendine tutunuşunu
Ama kuruyan dalların da bilirim kor oluşunu
Aşk suyudur bir fidansa insan büyütür sancısıyla
Sen yağmursuz ayrılıkların güzünde solacaksın
Yürüdüğün yollarda hep bu aşkı bulacaksın
Sen bir ömür içimde Eylül kalacaksın

Öyle hüzünlü bir hikayen olacak ki bensiz
Her çalındığın pikabın iğnesini kıracaksın
Öyle bir pişmanlık saracak ki yersiz
Durup durup tenhalarda yalnız ağlayacaksın
Adını kendin koydun sen Eylül kalacaksın.
Döktüğün yaprakların içinde boğulacaksın.

Ben de bahar gülistan olmayacağım elbet
Kendimce bir şeylere tutunmaya çalışacağım
Kalbimin ızdırabıyla kapını çalarsam nihayet
Açık kalan gözlerimi kapatırsın bir zahmet.

2009 Şubat
Kağıt Gemilerin Kaptanı