Sen Geldin ( Kenan-nisan ortak şiiri)

Sen geldin;
Zamansız yağmurlardan kokun salındı bedenime
Sen geldin;
Baharı muştuladı ellerin ellerime,
İlkbaharın esintisi savruldu,
Yüzünün bana bakan çizgilerinde
Sen geldin;
Kıvılcımla ateşlendi uyuyan siluetinde
Sen geldin;
Penceremde mehtap,
Denizimde yakamozlar durmuşlar sıraya
Sakın ağlama! Sen ağlarsan bulutlar çoğalır pervazımda
Yetim kalır, öksüz kalırım acılar diyarında
Boynu bükük kalır sevgilerin papatya tarlasında
Sen geldin, mutluluğun resmini çizdim duvara
Güneşi sarıya, acıyı beyaza, aşkı kırmızıya boyadım
Sakın gitme kalbimden, sana mutlu yarınlar bıraktım
Şimdi seni bekliyorum,
Aşk kokan yalnızlığımın yamacında,
Her mevsim gel bana, açtır dünyamı senin baharınla!
Seni düşlerdi yüreğim, sanki kutuptaydı bedenim
Tan vakitleriydi en çok üşüteni,
Yarattım bir çiçek dürbünü, sen diye seyrettim
Hislerimi, sevgimi saldım içine, sen bildim!
Sanki yüreğinde gibiydim
Pencerenin pervazlarında olmak hiç istemedim
Camımdan sevdamı saldım, ışık olsan aşkına
Sevdamla parlasın, artsın daima
Esmesin acı rüzgarlar, olurum siper
Uğurlayayım gücümce, başka coğrafyalara
Yok edelim kara duyguları, çökmesin aşkımıza
Olayım saflığımla tertemiz papatya
Tutkunla uzan sol tarafınla,
Değsin ruhun ruhuma
Zaman olmasın bizim aşkımızda, sevdamızda
Yağmurun değen yeşile kokusunu çekelim içimize
Şarkılar, şiirler dökülsün dudaklarımızdan
Aşkımız beslensin daima bu duyguyla

Kenan Güç-Nisan Yağmuru 35