Senden sonra ben pek değişmedim.
Nerelerde çakılı kaldıysam,
oralarda soluksuz yatmakta hâlâ,
Aklım , fikrim , düşlerim ve gülüşlerim.
Gönlüme düşen ilk cemre değildinki
Ama ben son olmanı istedim.
Bu, Hayattan ilk vazgeçişim değildiki
Ama son olduğunuda bilemedim.
İnsanlar hep iz bırakmak istedi,
Daima unutlmaktan korktular.
Bense hep hatırlanmaktan korktum,
En sonunda hiçlik oldum.
Bir insan neden hatırlanmak istemez?
Yaşadığı hayatı anılmaya değer bulmadığından mı?
Ya da kendini sevmediğinden mi?
Aslında cevap basit: Ölümün olduğu şu dünyada
Ciddiyetsiz hayatlarımızın gereksiz bencilliğinden.
Kayıt Tarihi : 29.11.2019 09:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Uzunca bir süreç ardından içinde biriktirmek zorunda kaldıklarının dışa vurumu demek daha doğru olur.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!