Sen
Konduramadığım bir ateştin,
Ansızın alevlenen.
Küle dönmüş kalbimi kor'a çeviren.
Sanki yıllarca beklemiştim seni,
Geleceğini bilmeden.
Sen, gözlerine baktığımda,
Dünyanın bütün kötülüklerini unuttuğum,
Sonsuz sevgi ve saygı duyduğum,
Mevsimlere inat, hep çiçekler açsın,
Dediğim, tek insan.
Bir kelime bile etmeden,
Gözlerinde, aşkımı haykırabildiğim.
Birlikteyken zamanı unuttuğum,
Yanındayken bile özlem duyduğum,
Bahar kokulu sevdiğim.
Düşlerimde görüyorum seni,
İçimde garip bir sıcaklık,
Deryalar kadar coşuyorum,
Etrafta bir huzur, seher yeli,
Masal diyarlarında uçuyorum sanki.
Seni düşünmekten,
Uykusuz gecelerim vardır benim,
Sabahı geç gelen.
Sonra seni görürüm,
Heyecandan uykusuzluğumu unuturum.
Ne güzelmiş aslında,
Aklımın kalbime hapsolması.
Yitik sevdalar arasında,
Gerçek sevgilerin olması.
Umudun sonunda utku hep vardı.
Aslında,
Her şeyden biraz vardı bizde.
Sen gökyüzü mavisi,
Ben su yeşili.
Bakalım hangi fırça birleştirecek bizi.
Kayıt Tarihi : 12.12.2022 16:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yanındayken bile özlem duyduğum, benim için dünyanın en güzel kadınından ilham aldım ve ona ithaf ediyorum.
