Şekerpare Şiiri - Sefa Çelik

.
Yaşadığın şehir ne kadar şanslı biliyormusun
Yürüdüğün sokaklar ve gökyüzü
Hatta uçan kuşlar ve bulutlar
Ağaçlar mesela
Bahçendeki nergizler manolyalar
Ne bileyim işte
Çiçek açan erik ağaçları sarhoş olur sen geçince
Ya da fırının camları buğulanmış olur ekmek kokusundan.

Yaşadığın mahalle ne kadar şanslı biliyormusun
Sabah okula giderlerken
çocuklar ellerinde beslenme çantası
Ve sırtlarında taşımak zorunda oldukları kitaplar
Ne kadar şanslı.
Bir soluk telaşında vardiyada işçiler
Kirli asil tulumlarıyla emekçiler
Kadınlar adamlar insanlar
İnsanlar.

Yaşadığın ev ne kadar şanslı biliyormusun.
Duvardaki resimler oturduğun sandalye bardaktaki su
Başucundaki kitap içindeki ben
Ve yastık ve çarşaf ve yorgan
Pencere önü tenekeden saksılarda çicekler
Kapı duvar

Yaşadığın düşünceler ne kadar şanslı biliyormusun
Düşler hayaller hayaller
İçinde yaşadığın (ben) yürek ne kadar şanslı biliyormusun.

Seninle
Yaşıyor gülüyor yiyor içiyor seninle.
Gözlerine dalıp dalıp gidiyor mesela
Ellerine avuçlarına bir serçe konduruyor.
Bazen akşam üstleri az ilerdeki pastanede buluşuyor seninle
El ele diz dize sogutmayalım çayları
Tabaktaki şekerpare ne kadar şanslı.
Değebildigi için dudaklarına.
Elindeki mendil ne kadar şanslı biliyormusun.
Sefa ÇELİK