İlkin ağlayan bebeğin merhemi
Sofranın bereketi
Evin huzuru,
Sardunyanın mis kokulu pembesi…
Bazen kanaviçe işli bir mendil
Ahşap tepside köpüklü kahve
Saygı uyandıran beste,
Kemanın sesi ince ince
Seni anlatıyor…
Yüksek değerlerin peşinde koştun, yoruldun.
Faydalı oldun…
Beklentilerin sıradandı,
Duygusaldın, samimiydin…
Dileklerin, duaların çoktu.
Ne kadarı gerçekleşti?
Ne kadarı yarınlara kaldı?
Bu dizelerde
Umutların var.
Dokuma tezgahlarında ilmek ilmek işlenen örtün,
Çocuğunun önlüğünün düğmesi
Hastayken baş ucunda bekleyen
Uykusuz gözlerinin çizgisi.
İlk mezuniyetin resmi,
Sevgin, acıların, düşüncelerin…
Yılmazlığın ve fedakarlığın…
Elmas yürekli bir kadın
Uzun bir yola çıkıyor
Hayat yolu deniyor bu yola
Her adım bir sonraki mücadeleyi çağırıyor
Alınyazımda vardı belki,
Ben de yollara düşecektim.
Sonu olmayan bir yoldu bu
Şefkat tramvayında sen vardın
Gramafonda ince saz…
Telefon çalıyor ardından
Ta Kars’tan Sarıkamış’tan
Asker selamı bu
Mektupla kanatlanır sevda
Yar oldun bazen
Bazen de ana, şehidinin yasını tutan
Ah! Katlanabilirsen katlan kalbim…
Sevdiğim,
Eşim
Anam, kızkardeşim
Kristal berrağım…
Benim için yaptıklarını
Ömrüm boyunca unutamam
Varlık nedenimsin
Sensiz olamam…
Bak işte,
Yine senin sesin,
Senin nefesin
Şefkatin yüreğimi ısıtıyor yeniden
Yeniden…
1 Mart 2019/ Kırklareli
Ali Şefik Deniz
Kayıt Tarihi : 12.3.2019 04:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
8 Mart Dünya Kadınlar Günü Anısına
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!