SAVAŞ ÜZERİNE –1 (BÜYÜMEYEN ÇOCUKLAR)
Nereden bileceklerdi büyümeyeceklerini
Yeşermeyeceğini uzandıkları otların
Mavisini göremeyecekleri gökyüzünden yağan ölüme
Bir beddua bile edemeden
Kalakaldılar beşinde, yedisinde, on ikisinde
Sessizdi.
Nefessiz ve çığlıksızdı Hiroşima
Büyümeyen çocukları buluttu, ağlamaya hazır
her uçak sesinde...
Her gök gürültüsünde haykırıştı Vietnam
Korku çekik gözlerinden dökülürdü geceye
Yürürdü üstüne-üstüne ölümün
Çaresizliğini bile-bile
Yine beşinde, yine yedisinde, yine on ikisinde
Yolcusunu almış bulut, ağıt yakar
Bir başka karşılamanın seyrinde
Halepçe’de
Kusar öfkesini habersiz
Bir ananın ağıtına
Büyümeyenlerin resmidir babanın kucağında
Yavrusuna kapanmış, utanırcasına
Başı toprağa dönük
Yavrunun bakışları sonsuz
Son haykırışın izleri ağzında, köpürmüş
Direniş avcunda sıkılıdır
Yüreğinden fırlayan her taş,
Namlusunda parçalanır yaşamın
Büyümeye hasret gözyaşları çocuktur.
Büyümeyenlerin adı Filistin
Şimdi büyümeyecekleri bekliyor bulut çocukları
Bağdat semalarında ağlamaya hazır.
Kayıt Tarihi : 9.4.2003 21:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
savaşların bitmesi ve günahsız yavruların ölmemesi dilegiyle
kaleminize sağlık
....kanayan yarama, dinmeyen acima, bogazimda dügümlenen korkulara....yüregimin sesine parmak bastiniz...savas kurtulus icindiyse, ne diyelim, dayanmasini, katlanmasini ögrenirdik...ama..ama.. her haksizca vurustan, öldürülen yavrudan belki bugün bir dahi yasayacakti diye acmaya calistigim bayrak bile teselli etmiyor yüregi... duyarliginizi kutluyorum degerli Mehmet Özbey
Güzel bir şiirnizi daha okudum tebrikler
TÜM YORUMLAR (3)