Şarkı söyleyen kum tepeleri

can içim, sevdiceğim
istersen bana yazabilirsin
olağanüstü sayılmayan mucizelerden birini
kıvrımları kımıldayan
incecik dalda kayıtsızca duruşunu
ayaklanmasını sonra kalbinin
kan atlarına sarışını her birimizi
kaplamasını bir aralık bulunca baş ucumuzda
yaşam bitkisinin

sesine buğulu simler döküleceğini bile isteye
geçmişin zerresi nasıl dolaştı
içindeki avluyu
seni benimle toplayan ve uzak yerlere götüren
pıhtıyı yazabilseydim
sürülmüştü de sineye yemyeşil akikler
ben mi
sızmak nedir bilmedim
öldürürcesine geçildi ve gitti gidişin

sahrada sürüklenen karaçalının
serpildikçe deniz atlası çizen düğümlenişi
sen ben ve
içten içe bildiklerimiz
teline reçine sürülmüş sesler
birbirine ılıştıran derinlik
birbirine lehimleyen uzaklık
bana göre bitkinlik

iğne kutusu, sahibinin sesinde
,, susardı
giz dolu coğrafyanın en yangın dilinde
susardık

dağılırdı kuşkunun sisi
ve kalabalığı yalnızlığı bilmenin
bilmiyorum
belkide yazabilmek istersin
okunacaklar arasına işaret bırakınca
kim bilir ve lütfen
reyhan yapraklarının hep en tazesini

kalbi, kalplerle örtüşen kuşlar tanır birbirini
hiç kimsenin gitmeyeceği
gidince bulunmayacağı
kalınacak gibi değilken sancıdığı bir yeri
ağaçların altını
ezbere biliyorduk çeliğini ağzının
severek biliyordun
kesildi ah
incindi

siyah beyaz fotoğraflar ve papatyalar hakkında
yazabilmiş olmayı isterdim
eğilebilmenin narin kaslarını söğütlerin
sen yazacak çok şey bulursun sevdiceğim
ben. pek iyi değilim

~