Sar Bu Şehri Şiiri - Nalan Soysal

Varlığın kapkara bulutların arasından süzülen gün ışığı gibi süzüldü yüreğime bir akşam
Gece alabildiğine karanlık
Yerleştin kalbime
Ev sahibi oldun
Isıttın orayı
Kendine uydurdun
Büyüledin
Nasıl yaptın hiç bilemedim
Sonra bir gündüz vakti sordun
Kucaklayıp bulutlara çıkardın sanki
Öyle hafif, öyle ufaktan bir kalp çarpıntısı
Aldın sarmaladın
Yüreğine sakladın
Dokunuşların huzur vericiydi
İyileştirici
Hele göğsüne sığınmak
Nasıl güven verici
Yol göstericim oldun
Öğreticim
Ellerimden tutup beni hayata hazırladın
Dizlerim titrerken hep arkamdaydın
Korktuğumda sığınabildim
Koşulsuz kabul ettin hep
Yerim hep hazırdı orada
Ve ömürlerce kalabilirdim orada
Lakin bazı gidişlerin vardı yakıp yıkan
Sonra pişman dönüşlerin
Gidemeyeceksen neden inat ettin be sevgilim
Kaç kez denedin
Beceremedin
Yine de vazgeçmedin arkana bakmadan Gitmekten ve geri dönmekten
Aklını başından almışım sevgilim
Öyle derdin
Bir kez dokunduğun yerlerden izin silinmezdi
Yine de gittin
Ardında bir harabe kaldı
Bile bile gittin
Yordun artık
Yıkma bu şehri sevgilim
Altından kalkmak çok zor
Tamir et ve yıkma
Sar bu şehri sevgilim, sar bu şehri