Salıncağın kehaneti Şiiri - Ezel Falay

İçimdeki bu çocuk hala salıncak sırası bekler
Paslanmış zincirlerini elleriyle sımsıkı tutunca semaya uçmayacagi aşikar
Fakat yerden bir milim bile uzaklaşmak onun için manidar.
Ona ulaşmaz salıncaklar.
Bir gece yıldızlara penceremden bakmasam sanki hepsi namütenahi gökyüzünde sallanacaklar
Ah bana zavahiri manasız kılıp gözlerimi göz kapaklarım da dahil işlevsiz yapan safderun ahlamda sandıracaklar.
Ve o vakit içimde hükümsüz teşkilatlanan kumandasız askerler mabedime saldıracaklar.