Güvenme gençliğine, yaşına
Güvenme oğlun ile kızına
Güvenme gardaşına, bacına
Güvenme annen ile babana
Unutma ki ölümü öldüremezsin
Mendilim rengi ak ile al
Aç beyaz kolların boynuma sar
Kim giderse gitsin sen bende kal
Sen gidersen eğer ölürüm yar
Soldurdun taze güllerimi
Nedir bu dünyaya meğlin ey nefis?
Hepsi bir nefes ömür dediğin.
Ölümsüzlük meyinden içmiş gibisin,
Hepsi bir nefes ölüm dediğin.
Ya aldığın sondur, ya da verdiğin,
Önce bedenin yorulur
Sonra aklın yorulur
Sonra sırası ile
Ruhun yorulur
Umudun yorulur
Sabrın yorulur
Sabrı büyük insanların öfkesi de büyük olur
Sınamayın ve sakın sabırlarını taşırmayın
Çünkü onların sabrı taşarsa
Gemi ve liman yakmakla uğraşmazlar
Denizi ıslah ederler
Başka limanlar kurulup
Hayat bir saklambaç olsa
Saklanan çocukluğum
Ben gözlerimi yumsam
Sonra ebelesem,
çocukluğuma, ait ne varsa
Babam olsa mesela,
Sana geldim sana
Tendeki benden kurtulup
Bendeki senden kurtulup
Dostun dost ipine tutunup
Sana geldim sana
Küçük bir çoçuktum ömrün başında
Boğulup gitmişim gözüm yaşında
Yaşarken beni hiç ağlatmadın amma
Gidişin beni sele çevirdi
Hasretin tüketti umutlarımı
Sen benim saplanıp kaldığım dünüm
Yaşamadığım bu günüm
Hayalini kurduğum yarınımsın
Sen benim dokunmaya kıyamadığım
Doya doya sarılamadığım
Öyle bir derde düştüm ki yürekler yana
Bu derdin dermanı bir tek sendedir
Sığındım merhametine lütfeyle çara
Her nefse ilaç, merhem sendedir
Yazıyor kapında gül bahçasıdır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!