Sakallı Ölü Şiiri - Recep Subaşı

uzadı sakalları mezarında ölümün
elinde kırılan zamanın parçalarıydı
öldüren batıp kalbine
arkasında bıraktığı şehir onu
avutamaz olduğunda aldı eline
vurdu vurdu vurdu
kan damladı yere
ağlıyordu
çekti perdelerini rüzgâr esiyordu
bulduklarını kaybediyor kan kaybediyordu
çünkü çok ağlıyordu
yattı usulca mezarına
tüyleri diken dikendi
çivilenmişti tabutuna
sanki hiç doğmamıştı
oysa dün doğan oydu
ve geçen her saniye
ihtiyarladı ölüm çürümek yerine

benim ölüm ak sakalıyla
benim ölüm yaşadığı lâhzayla
benim ölüm düşmanlarıyla
o kızın gözleriyle anılacak
elâ ölü hâlâ ağlıyordu
kan dolmuştu tabutuna
ağlamayı kesti sonra
çünkü biraz daha ağlasa
kan fışkırırdı damarlarımdan
liğme liğme heybetiyle
yaşlanan bir ölüydü o
ölmüş hayatının baharında
çocuksu yüzünü dikenler basmış