Sahtekar Sevgili Şiiri - Tahir Sadi

Kendinden mahrum olana ne vereyim
Putlardan oyuncak seven dilencim
Aynalardan ev kurdum, ellerin kör gözü
Şimdi aran ve taran nerede soyundun
Nerede sözün ve nerede yüzün
İncilerin güzel, mercanların taze
Denizlerin ıslak olduğu yerde iliksiz gömlek
Bir kuyu var içinde uyunmuyor,
Su kokusu keskin, gözlerimi sevemedim
Ağaçlara hayat verdim, gırtlağıma kadar
Ben meyve olmadım adım da Deniz değil
Haksızlıktır dirileri öldüren,
Halsızlıktır isyana bedel bu kefen
Ben mahrum değilim kendimi kimsesiz de dinledim
Yere ve göğe küserim, hazine değil bilmece
Çürük incir, masal insan, kurtarılan masum
Yeminlerin yalan güzelim
Beklenenden daha güzel olunur bazen
Dahasında daha da ben benim...
Hoşçakal sahtekar sevgilim.