Bugün kaçını evresindeyim seni sevmenin?
Bilmiyorum.
Fakat her gün biraz daha bağlanıyorum sana,
biraz daha kopamıyorum senden.
İşte,
gülüm,
Öğrenmek istemediğimiz şeyleri aynalar söylüyor:
Yorgunluğumuzu.
Yaşlandığımızı.
Çirkinleştiğimizi.
Aynalarında bilmediği bir şey var:
Aynalar da diğer her şeyle beraber bilmez içimizi.
Elini götür kalbine;
kalbinde kök salmış bir "ben" belirecek.
"Ben" senin kalbinde yaşıyor;
yani bu evrende değil.
"Ben"in hâlini anlatmaya hiçbir kelimenin;
yani gücü yetmez hiçbir şeyin.
Yani bir insan, güzelim,
gündüzden geceye düşebilir mi?
Elbette, güzelim, elbette;
benim dünyamda gece uçurumun dibi,
ben ve sen; yani biz
bu vakitte uçurumun dibine itileceğiz,
Şiire boyalı yurdumuzun başkentiydi Berceste.
Düşman akın akın geliyordu!
Berceste abluka altına alındı:
Milyonçok ölü vardı,
milyonçok yaralı.
Düştü Berceste!
İnsanlar beni hep arka plana koydu.
En başından beri arka planda kaldılar;
haberleri yoktu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!