Saçıma değen rüzgardan

Enkazın soğunda cenin halde ağlarken
Ufacık bir üfleyiş konmuştu saçlarıma
Anladım ki yeni hayat oradan esiyordu
Koşmuştum, dik bile duramasam da...

Ezilmiş kapıdan esiyordu yeni defterim
Ne ham halim kaldıysa yaslandım kapıya...

Avazım yarılıncaya kadar şahdetleyerek,
Damarlarım beni boğan urgan olduğuyla,
Kalan gücümü faizsenerek arttırdığımla ve
Kemiklerim kürdanca batmaya başladında

Kırdım geçmişime delil herşeyi ve ezik kapıyı!
Geçtim, aldım yeni defterime bu şiiri yazmaya

Harf bildiğin kadardır bu mehlensiz kader
o da Tekokutanın her birini öğrettiği kadardır
Kelimeler dizip cümleler kurmak sana kalmış
Yaz, tek bir boşluk bırakmadan bütün sayfalara!