Sabahı Bekliyorum

Sabahı bekliyorum kanepenin üstünde
Arada bir ona bakıyorum nasıldır diye
Gözlerinin feri kaybolmuş
Bakışları bomboş.
Bazen tavana,bazende bana bakıyor ümitsizce
Nabzına bakıyorum sayamıyorum
Ateşi yükselmiş elimi yakıyor sanki
Aldığı nefes yetmiyor, boğazda bir hırıltı.
Kendinden habersiz yatıyor
En sevdiğim,canım, ciğerim; annem.
Ben onunla yer değiştirsem
Ciğeri yanardı benim için
Başucumda hiç bıkmadan beklerdi biliyorum
Ben ise kanepenin üstüne uzanmış
Sabahı bekliyorum sabırsızlıkla
Yazıklar olsun bana.
Ben onun halini nasıl bileyim
Gözleri kapalı ama uyuyamıyor
Belkide uyursa uyanamamaktan korkuyordur kim bilir
Ben hiç böyle ümitsizliğe düşmedim ki
Bir daha kalkabilecekmiyim?
Kaleye çıkıp gezebilecekmiyim?
Köyümü bir daha görebilecekmiyim?
Demedim ki hiç.
Yataktan kalkamadığım
Çaresizlik içinde yardım beklediğim
Olmadı ki hiç.
En sevdiğim canım annem
İşte bu durumda yatarken
Aldım kalemi elime
Kağıt peçetenin üstüne
Bunları yazarak sabahı bekledim.
Daha dün annem
-oğlum paltonu giy hava soğuk
Sakın üşütme diyor, üstüme titriyordu
Analar böyledir işte
Evladı için yaşar
Evladı için ölür.
Ana evladına yanmış
Evlat evladına yanmış derler ya
Meğer ne kadar doğruymuş,
Ben yine oturmuş
Sabahı bekliyorum kanepenin üstünde.

09.02.2009