Ruhum haksızlık tan acı duyar

Kul hakkı yiyor san, ne biçim iş bu?!
Nasıl yeniyor ki? Ağızdan kayar!
Yüzyıllar geçse de değişmez tabu,
Sunduğun bahane gözleri boyar.

Kim ki haram yiyor korkusu yoktur,
Bu işe kendince mazeret çoktur.
Hak, gerilmiş yaydan salınan ok tur,
Haklıysa hedefe hak sızı koyar.

Hak yiyenler ruha zehrini döker,
Ahlâkı bozulur kişilik çöker.
Ağzını açarsan dişini söker,
Sonrada oturup kalanı sayar.

Birde çıkmış ise kovanın dibi,
Sesini çıkarmaz hakkın sahibi.
Hak, yemek normal bir şeymiş gibi,
Yüzsüz ce fikrini mazluma dayar.

Hiç bir çürük uzun ömürlü olmaz,
Çürük lük bünyede ebedi kalmaz.
Durmuş oğlu hak da yerini bulmaz,
Ruhum haksızlık tan acılar duyar.