Ruh Doğdu Şiiri - Tağa Doğukan Aydın

İçeri süzüldü ışık usulca,
İhtiyar Acıyla gözlerini araladı.
Tozu aldı rüzgar birazca,
İnsan derin kabustan uyandı.

Yavaşça sıcaklık vurdu duvara,
Adam yerde umutla doğruldu.
Çimen kokusu yayıldı etrafa,
İnsan derince ve hasretle soludu.

Esen rüzgar destek oldu,
Genç ürkerek çıktı kafesten.
Sıcak güneş selamladı onu,
İnsan korkusunu almadı kafesten.

İhtiyar kafesinden çıktığı zaman,
Kelebek dirildi ve koza oldu.
Duvarlar ışık geçirdiği zaman,
İnsan dirildi ve zaman yok oldu...

Ve ruh doğdu.