Pırasa Baba Şiiri - Hatice Güzen

Teyze seslendi
“Gel, kek yaptım”

Bir dilim aldım.
Tatlı.
Unutulmaz.
Dünya bir anlığına yumuşamıştı.

Ertesi gün
Kapı sessiz
pencere boş
koku gitmişti

Toprağı eşeledim
Bir pırasa çıktı
acı
sert
ama gözlerimde ışık
içimde titreyen bir sır uyandı

“Onlar baba olmuş,” dedi bir teyze
Bilmezdim
‘baba’ demek
kökü sertleşmiş bir yaprakmış

En değerli pırasa oydu
içinde Baba taşıyor
sessiz, sert
yaprakta gizli

“Baba! Baba!”
diye haykırdım
çocuk kalbimle
ve hasretle…

Beni koruyacak baba
bir pırasa değildi
Ama seviyordum
adını tekrarlıyor
onunla konuşuyor
acıları yapraklara bırakıyor
dertlerimi köklere gömüyordum

Saçları çiçekli babalar topladım
gökten düşen keklerden
dilim dilim aldım
oyunlar oynadım
dünyaya sırlarımı fısıldadım

Kek
Pırasa
Yarım bir ses
bütün dünyayı anlatan sessizlik