Paslı Bir Metal Ayırdı Bizi

Hani kolun hani kanadın deme bana
Sen kırdın onları
Yüreğimi yüzüme fırlatıp gittiğin gün
Kırıldı kolum kanadım
Her kapı kapanışında
Her kapı gıcırtısında
Gidişin fikrimi alt üst eder
Yürek bir köşeye çekilmiş suskun
Üstelik kolum kanadım da yok
Hayat bir başka acımasız görünür gözüme
İnsanların cismi, hayali yok artık bende
Unuttum hayatı
Unuttum sevmeleri
Gece artık karanlıktan ibaret
Ölümün diğer yüzü gibi
Hayin, vefasız ve dost gülücüklü
Cebimdeki metal parçası
Senden bile değerli şuan
Beni senden
Beni seni düşünmekten
Her sabah hayalinle uyanmaktan
Bu ızdıraptan
Bu elemden bu kederden
Bu yalnızlık boşluk duygusundan kurtarabilecek
Tek dostum şimdi
Ben ve o
Şimdi tek başımızayız
Uzun zaman sonra
En bahtiyar günüm bu gün
Tam tetiği çekerten elim
Sen çıka geldin
Karanlık dünyama
Ve
Beni sevdiğini haykırdın
Ses tellerin parçalanırcasına
Eğer o paslı kurşun delmeseydi
Beynimi
Sana son kez
SENİ SEVİYORUM diyecektim...