Özlüyorum Seni Şiiri - Serpil Koçar

Özlüyorum Seni

Özlüyorum seni, yüreğim liğme liğme özleminle,
Kan ter içinde uyanıyorum uykularımdan.
Gördüğüm rüyalarda bile özlemin var,
Şimdi olsan da uzak diyarlarda,
Geleceğin günün hayaliyle avunurum ben.

Elbet geleceksin bir gün bana,
Kavuşacağız yeniden, özlemin avutur beni.
Özlüyorum seni, hem de delicesine;
Sarılmak istiyorum sana, hem de doya doya,
Koklamak istiyorum avuç içlerini,
Gözlerinde kaybolmak istiyorum.

Hatırlıyor musun giderken bana verdiğin sözleri,
Buğulu gözlerimle bakarken gözlerine,
“Bekle beni, döneceğim bir gün” deyişini…
Beklerken “çokça özle beni” demiştin kulağıma fısıldayan sesinle.
Özlüyorum seni,
Hem de toprağın yağmura susaması gibi…

Giderken son kez el sallayıp veda ederken
“Ağlama, ağlama… çokça özle beni, geleceğim bir gün” diyerek gittin sen.
Gittiğin o günden beri özleyerek bekliyorum ben seni.
Gözlerimi mühürledim, bakmadım kimselere;
Kalbimi kilitledim, çalan hiçbir kula açmadım.
Ruhumu gizledim cümle âlemden,
Özleyerek bekliyorum seni,
liğme liğme özleminle, sessiz gecelerimin tam ortasında.

Ve her gece dua ederken ismini anıyorum usulca,
Rüzgâr getirsin diye kokunu pencereme,
Belki bir yıldız düşer gökyüzünden adını fısıldayarak,
Belki bir sabah, güneşin ilk ışığında
Sen dönersin bana sessizce, sevdanla birlikte…

Şimdi bil istiyorum;
Ben seni beklemeyi sevdim en çok,
Çünkü her bekleyişte biraz daha sevdim seni,
Ve her sevişte biraz daha liğme liğme oldum özleminle…