Özgürlük Sevdası Şiiri - Ömer Çevik 2

Hiç bitmeyen, umut dolu kavgalar içindesin.
Sessizlikleri kadar zalim, umarsız kalabalıklar içinde,
Unutulmuş düşler, terkedilmiş umutlar,
yarını göze alamayan nefeslerdir, seni yıkan.
Yorgunluktan öne eğilmesin başın; kaldır, titret o vicdansız yürekleri !
Mahzun ve bir o kadar Asi yüreğinle diren !
Korkutmasın benliğini, önündeki dehlizlerin karanlığı !
Dipsiz kuyularda da olsa umutlar; Bir şehrin yangınında sönse de alevlerin,
Vurgun yese de tüm caddeler; düşüncene mim çekse de duvarlar,
Bir sen yalnız ; Bir sen tutsak ; Dolunayla bir sen kalsan da uykusuz,
Tüm renkler sıyrılsa da gözlerinden; küskün olsa da bedenin ışıklara
Çocukluk düşlerin gibi; gerdanına yap, her bir yıldızı boncuk
Kırık mevsimler dökülse de üstüne, zamansız yağmur bekle tüm benliğinle,
Bir sokak lambası gölgesinde çiz, geleceğe dair tüm hesaplarını
Her dem depreşen umarsızlığın yarası, kabuk tutar zamanla
..ve bir gün unutulur geçer, en derin yaralar bile
Zifiri karanlıkta, parlayan bir ışık gibisin.
Avuçlarında, sımsıkı tuttuğun özgürlük sevdasını, Salıver enginlere,
ne tasa kalsın ne de özlem !
Gecelere sığmayan bin bir sitemlere, hüzün tutkunu sabahlara inat
Açılsın tüm bakışlarda yüreklerin kapısı,
Bıkmadan coşsun ruhun, şelale olsun, özgürlüğe aksın