Oyuna Giren Çıkan Yok Şiiri - Buse Yaren

İyi ki var rüzgar
Şiir yazıyorum
Bir şairin en ahlaksız halini kapatıyor
Çin-i Maçin'den tozunu serpiyor üzerime
İyi ki var rüzgar
Oynatılmamış oyunların hırsını
Akmaya doğduğundan razı gözyaşlarını
Saklıyor, kucaklıyor
İyi ki varsın rüzgar

Çocukluğum parkından yazıyorum ben bu şiiri
Asfaltlarında, dizlerimin izi duruyor hala
Biliyorum
Asfaltı en çok acıtan da kalkarken bastığım parmaklardı
Dokunamıyorum ama
Kilit vurmuşlar en geniş kapısına
Ezberimde sığacağım bir çift parmaklık aslında
Ezberimde ama girmek istemiyorum zeval gelmesin tekrar çocukluğuma

Oyun alanına yaklaştıkça geliyor aklıma
Hatırlar gibi oluyorum
Sanki "Giren çıkan yok" demişlerdi çocukluğuma
Oysa eskilerden kimse kalmamış artık parkta
Benim oynayamadığım oyuncaklardan başka

Artık ellerim arkamda kavuşmuş yürüyorum o parkta
Cebimde anahtarları büyük kapının
Anahtarlar
Anahtarlar, çünkü tüm iyi çocukların
Tüm oyuna sokulmamışların
Hep birlikte
İçine girdikten sonra parkın
Kocaman harflerle yazıyoruz ortasına kapının
"Oyuna Giren Çıkan Yok"